Poolcirkel

Moerdijk <—-> Stokmarknes

containerschip De Alk – zomer 2018

Een poolcirkel, een zomer van Vivaldi, sterke koffie en een Goudse stroopwafel. Voor die combi mag je mij midden in de nacht wakker maken.

Rond 03.50 uur wekt de wandtelefoon tegenover de patrijspoort me uit dromenland. Geen idee hoe lang hij al rinkelt. Strompelend van kooi naar telefoon. Aan de lijn CapD (de Russische kapitein): In about fifteen minutes… polar circle.

Slaperig nog dus… spijkerbroek aan, voeten in vagabonds, camera in fleecevestzak. O ja, likje zonnebrand en lippenbalsem, de zon gaat hier niet onder.

Dertig traptreden op naar de brug. Hi CapD, hi Rami (Egyptische officier). Ah, een verrekijker, Thank you, Rami. Hij wijst naar het noorden: The marking of the polarcirkel. Door de kijker zie ik op een eilandje het skelet van een wereldbol. Drie breedtecirkels en vier meridianen.

Aan de horizon bergsilhouetten waarvandaan Thor, Odin en Freya het volk aanzetten tot wraak of andere moorddadige acties; langs de kust reuzenrotsen met kerkjes waarachter elven en dwergen plannen bekokstoven; bijna zevenhonderd meter beneden ons de zeebodem waar trollen wonen die het gebeier van kerkklokken niet kunnen verdragen.

Rami zet koffie en presenteert stroopwafels uit Nederland. CapD proeft de sfeer; met z’n wijsvinger tikt hij op een telefoonschermpje en het dreigende begin van Vivaldi’s zomer stroomt de brug binnen.

Als door de bliksem getroffen spring ik op, klaarwakker nu, net op tijd voor het plechtige moment. We passeren het skelet.

(gepubliceerd in Schreef maart 2023)